எங்க அண்ணன் பையன் “விக்ரம்”!

இது கதை அல்ல. இறைவன் எனக்கு அளித்த வரம் என்று நான் நினைக்கிறேன்.

நான் பிறந்த ஊர் ஜலகண்டபுரம், ஈரோடு மாவட்டம். இப்போ நாங்க இருக்கிறது மானாமதி, உத்திரமேரூர் பக்கத்துல. எங்க வீட்டுல நான் என்னோட அப்பா அம்மா மூன்று பேர் மட்டும் தான். எங்க அப்பா ஸ்கூல் ஹெட் மாஸ்டர். அம்மா படிச்சு இருந்தாலும் வீட்டுல தான் இருந்தாங்க. சின்ன குடும்பம் எங்களுக்கு சந்தோசத்திற்கு அளவே இல்லை.

எனக்கு சின்ன குட்டிங்க மேல அளவு கடந்த ஆசைன்னு சொல்லுறத விட “வெறி” அப்படி தான் சொல்லணும். இந்த வெறி எனக்குள்ள எப்படி வந்தது என்பது பற்றி இந்த குட்டி கதையில நான் எழுதி இருக்கேன். இப்போ எனக்கு 22 வயசு ஆகுது, நான் ஒரு சாப்ட்வேர் கம்பெனியில பெங்களூர்ல வேலை செய்யிறேன். எனக்கு சின்ன வயசுல ஏற்பட்ட சுகமான அனுபவங்களை நான் இங்க பகிர்ந்துக்க போறேன். உங்க எல்லாரையும் என்னோட ஸ்கூல் காலத்திற்கு கொண்டு போறேன்…வாங்க…வாங்க…

எனக்கு அப்போ 1* வயசு. எட்டாம் கிளாஸில் இருந்து ஒன்பதாம் கிளாஸ்சுக்கு போயிருந்தேன். விடுமுறை முடிஞ்சு ஸ்கூல் திறந்து சில வாரங்களே ஆகி இருந்தது. ஒரு நாள் எங்க வீட்டுக்கு காலையில ஒரு ஆள் கதவை வேக வேகமா தட்டுனாரு. பதறி அடிச்சு அம்மா படுக்கையில இருந்து எழுந்து போயி கதவை திறந்தாங்க. அதுக்குள்ள அப்பா அப்புறம் நானும் கதவருகே போயிட்டோம். வந்தவரு அய்யா, உங்க தங்கச்சி வீட்டுக்காரருக்கு ஆக்சிடென்ட் ஆகிடுச்சு. திண்டிவனம் Hospitalல சேர்த்து இருக்காங்க. அவரு பொழைக்கிறது கஷ்டம்னு டாக்டர் சொல்லுறாரு. உங்க தங்கச்சி உங்க கிட்ட இந்த விஷயத்தை சொல்லி உங்க எல்லாரையும் கூடி வர சொல்லிச்சு. நான் பஸ் புடிச்சு வரதுக்குள்ள முழு ராத்திரி ஆகிடுச்சு.

நாங்க எல்லாரும் இதை கேட்ட உடனே ரொம்ப பத பதைப்பா ஆகிட்டோம். உடனே டிரஸ் மாத்தி எல்லாரும் கிளம்பினோம். நாங்க போயி சேர மதியம் ஆகிட்டது. ஆனால் எங்க துரதிஷ்டம் எங்க மாமா தவறிட்டாரு. எங்க அத்தை எங்களை பார்த்த உடனே அப்பாவை கட்டிக்கிட்டு ரொம்ப அழுதா. எங்க அம்மாவும் ரொம்ப அழுதாங்க. எங்க அம்மாவிற்கும் அத்தைக்கும் சரி வர பேச்சுவார்த்தை இல்லை என்றாலும் அம்மா அதை எல்லாம் பெருசு படுத்தாம அத்தைய கட்டி புடிச்சு அழுதாங்க. எனக்கு என்ன பண்ணுறதுன்னு புரியல. எனக்கும் அழுகை வந்து நானும் அழுதுகிட்டு இருந்தேன்.

கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு நான் ரூம்ல இருந்து வெளியே வந்தேன். அங்கே அழகே உருவமா மூன்று சின்ன பெண்கள் நின்று அழுதுகிட்டு இருந்தாங்க. கொஞ்சம் நேரம் போன பிறகு தான் நான் அவங்க யாருன்னு தெரிஞ்சுகிட்டேன்.

பெரிய பொண்ணு காவியா 1* வயசு, அதுக்கு அடுத்த பொண்ணு கீர்த்தனா 1* வயசு மற்றும் கடைசி பொண்ணு நித்தியா 1* வயசு. மூன்று பெண் குட்டிகளும் தேக்கு மரத்தை செதுக்கி வச்சது போல இருந்தாங்க. உடுத்திய உடையில் வறுமை நன்றாக தெரிந்தது. ஆனால் அந்த வறுமை அவர்களின் உடலின் பரிணாம வளர்ச்சியில் இல்லை என்பதை நான் என் கண்களால் அளவெடுத்து தெரிந்து கொண்டேன்.

அவர்கள் உடுத்திய உடையில் ஆங்காங்கே தையல் போட்டு இருந்தது. மேலும் மூவரும் முழு நீல பாவாடையும், மேலே முன்பக்கம் பட்டன் வச்ச அரைகை வச்ச ஷர்ட் போட்டு இருந்தாங்க. பெரிய மாற்றம் இல்லாம எல்லாம் ஒரே கலர் போல தான் இருந்தது. உடலின் வளர்ச்சி, அப்புறம் செழுமை அவர்களின் ஷர்ட்டில் விம்மி தெரிந்தது. ஒரே அழுகையும் ஓலமுமாய் அந்த இடம் காட்சி அளித்தது. எனக்கு நினைவு தெரிந்ததில் இருந்து நான் இவர்களை பார்த்தது இல்லை, அப்புறம் அத்தையும் எங்களிடம் பேசியது இல்லை, வீட்டிற்கு வந்ததும் இல்லை. அத்தை எங்க மாமாவை காதலித்து வீட்டில் யாரும் சம்மதிக்காதலால், ஓடி போயி திருமணம் செய்து கொண்டார்கள் என எனக்கு அம்மா சொல்லி ஞாபகம்.

இவர்களின் அம்மாவை பற்றி சொல்லியே ஆகணும். அத்தை என்ன ஒரு 35 வயசு தான் இருக்கும்னு நினைக்கிறன். சின்ன வயசுலேயே ஓடி போயி கல்யாணம் பண்ணிகிட்டாங்க. குழந்தைகளும் உடனுக்கு உடன் பிறந்து வளர்ந்திட்டாங்க. அத்தை மாநிறம், மாசு மருவு இல்லாம இன்னமும் வாலிப பசங்க பார்த்தா சுன்னிய கிளப்புறா மாதிரி தான் இருந்தாங்க. ஒரு சாயல்ல உண்மையிலேயே நடிகை அம்பிகா போலவே இருந்தாங்க. லோ ஹிப் சேலை வேற அவங்க “தொப்புள்” தரிசனம் எந்த ஒளிவு மறைவு இன்று அனைவருக்கும் தெரிந்தது. மேலும் அவங்களோட ரெண்டு மாம்பழமும் ஜாக்கட்டுல முட்டிகிட்டு நிக்கிறது மூடி இருக்கிற புடவைக்கு மேலயே தெரிந்தது. இந்த அறிமுகம் இப்போதைக்கு போதும்னு நினைக்கிறேன்.

நான் அந்த குட்டிங்களா பாக்குறது அவங்க தெரிஞ்சிக்கிட்டு முகத்தை தூக்கி என்னை பார்த்தாங்க. நானும் கண் கலங்கி இருந்தேன். அது அவங்களுக்கு ஒரு ஆறுதலா இருந்துந்து கண்ணை துடைச்சிகிட்டு நான் லேசா சிரிச்சு வச்சேன்.

எல்லா செலவும், எங்க தலையில தான் வந்து விழுந்தது. எங்க மாமா வீட்டுல இருந்து ஒருத்தர் கூட வரலை. அப்பா தான் முன் நின்று சடலத்தை வாங்குனாரு. அப்புறம் அவங்க வீடு அச்சிறுபாக்கம் கொண்டு போயி, ஊர் தலைவர் கிட்ட பேசி முறையா அடக்கம் பண்ணி எல்லா ஈம சடங்குகளும் முடிச்சு வச்சாங்க.

காவல் துரையின் உதவியுடன் ஆக்சிடென்ட் பணம், அப்புறம் மாமா வேலை செய்ஞ்சா டிரான்ஸ்போர்ட் கம்பெனி நஷ்டஈடு எல்லாம் சேர்த்து ஒரு 5 லட்சம் வந்ததா அம்மா சொல்லி கேள்வி பட்டேன். அந்த பணம் எங்க அப்பா முறையை அத்தை கிட்ட குடுத்திட்டாரு.

அத்தை அதா வாங்காம…

அண்ணா எங்களுக்கு இனிமே யாரு இருக்கா இந்த குடும்பத்தை நீ தான் காப்பாத்தணும்.

அம்பிகா நான் என்ன பண்ண முடியும். இந்த பணத்தை வச்சி ஏதாவது தொழில் பண்ணி பொழைச்சுக்க…

அண்ணா இதுக்கு மேல என்ன தொழில் செய்யிறது…எங்களுக்கு எல்லாம் நீயும் உன்குடும்பமும் தான்.

அப்பா யோசிச்சாறு….அம்மா கிட்ட பேசினாரு…

சரி ஒரு வாரம் நேரம் வேணும் உங்களையும் எங்க வீட்டுக்கு பக்கத்திலேயே குடி வச்சி மேல என்ன செய்ய முடியும்னு பாக்கலாம்.

அண்ணா…அது தான் சரியாய் வரும்…எங்களை காய் விட்டுடாதே அண்ணா.

அம்மாவுக்கு இந்த முடிவு பிடிக்கில …ஆனாலும் அவங்களால எதுவும் சொல்ல முடியல.

சொன்ன படி அப்பா ஒரு வாரம் கழிச்சு அத்தை குடும்பத்தை மானாமதி கொண்டு வந்து குடி அமர்த்தினாரு. எங்க வீட்டுல இருந்து ரெண்டு வீடு தள்ளி தான் அவங்க வீடு இருந்தது. சாதாரண வீடு தான். பாத்ரூம் எல்லாம் இல்லை. கொள்ளையில் ஒரு ஓலை தடுப்பு மட்டும் குளிக்கிறதுக்கு இருந்தது.

அப்பா, அத்தைக்கு ஸ்கூல்ல சத்துணவு சமையல் சர்வீசர் வேலை வாங்கி குடுத்தாரு.

அத்தையோட பசங்களுக்கு எங்க ஸ்கூல்ல சேர்த்து விட்டாரு. காவிய 11 வகுப்பும், கீர்த்தனா என்னோட வகுப்பிலேயும் அப்புறம் நித்தியா 6 வது வகுப்பிலேயும் வந்திட்டாங்க. அப்பாவோட உதவியால அவங்க எல்லாருக்கும் மூன்று செட் ஸ்கூல் யூனிஃபார்ம் கிடைச்சது. இலவச புத்தகம் அப்புறம் நோட்டும் கூட.

நாட்கள் மெல்ல நகர்ந்தது.

எங்க வீட்டுலே மாமாவிற்கு 30 பூஜை செய்ஞ்சோம்.

முதன் முதலா அத்தை அப்புறம் மூன்று பெண்களும் எங்க வீட்டிற்கு வந்து இருந்தாங்க. அம்மா அத்தைக்கு ஒரு புது புடைவை அப்புறம் பசங்களுக்கு புது டிரஸ் எடுத்துக்க பணமும் குடுத்தாங்க.

அத்தை பெண்கள் பள்ளிக்கு வர ஆரம்பிச்சாங்க….இதுல கீர்த்தனா என்னோட கிளஸ் தான் இருந்தா. இதன் மூலம் எங்க ரெண்டு பேருக்கும் அடிக்கடி பேசிக்கொள்ள வாய்ப்பு கிடைத்தது.

சில நாட்கள் கழித்து, நாங்க எல்லாரும் ஒன்னாவே ஸ்கூலுக்கு போயிட்டு சாயந்திரம் ஒன்னாவே திரும்பி வீட்டுக்கு வர மாதிரி எல்லாம் நடந்தது.

ஒரு நாள் நைட் சாப்பிடும் பொது பேச்சு வாக்குல அம்மா…

விக்ரம், நீ அத்தை வீட்டுக்கு போக கூடாது…அத்தை பசங்ககிட்ட ரொம்ப பேச்சு வச்சுக்காத…ஒரு வேலை அவங்க வீட்டுக்கு போக வேண்டி இருந்த..என்கிட்டே சொல்லிட்டு தான் போகணும்.

எனக்கு ஒன்னும் புரியல…சரி மா என்று சொல்லி வச்சேன்.

ரெண்டு மாசத்துக்கு பிறகு, ஒரு நாள் அப்பா அத்தையை வீட்டிற்கு கூட்டி ரொம்ப சத்தமா திட்டிகிட்டு இருந்தாரு.

அம்பிகா, வெளிய சொன்னா வெக்க கேடு…உன் புருஷன் செத்துப்போயி முழுசா ரெண்டு மாசம் கூட ஆகலை…உனக்கு இது தேவையா…

உன்னையை வேலைய விட்டு தூக்கிறதா தவிர வேற வழி இல்லை.

இவ்வளவு கேவலமா நடந்துக்குவேன்னு நான் நினைக்கவே இல்லை.

போயிம்…போயிம் அந்த முட்டை டெலிவரி பண்றவன் தான் கிடைச்சானா உனக்கு.

வளர்ந்து நிக்கிற உன் பசங்களை பாத்தியா.

உனக்கு வேலை வாங்கி வச்ச எனக்கு நல்ல வேணும். நாளையில் இருந்து நீ ஸ்கூலுக்கு வர வேண்டாம்.

எங்க அப்பா அத்தைகிட்ட பொரிஞ்சு தள்ளிக்கிட்டு இருந்தாரு. ஏதோ தப்பு நடந்து இருக்குன்னு புரிது, ஆனால் என்ன வென்று என்னால் புரிந்து கொள்ள இயலவில்லை.

இந்த நிகழ்ச்சிக்கு பிறகு கொஞ்சம் நாள்ல, அத்தை வீட்டுல நிலைமை தலைகீழா இருந்தது. அவங்க வீடு ரொம்ப கஷ்டப்பட்டது. வேலை வேலைக்கு சாப்பாடு இல்லாம.

அடிக்கடி கடைக்குட்டி நித்தியா, எங்க வீட்டு வாசல்ல ஒரு தூக்கு சட்டி வச்சிக்கிட்டு நிப்பா.

அம்மா ஏதாவது திட்டிகிட்டே, தூக்கு சட்டியில் சாப்பாடு, கொழம்பு அப்புறம் பொரியல் எல்லாம் போட்டு தருவாங்க.

சில நாட்கள் இது தொடர்ந்தது.

பின்ன இதுவே வழக்கமா மாறிய போது, அம்மா திட்டி விட்டுட்டாங்க. அதுல இருந்து நித்தியா குட்டி வீட்டுக்கு வரது இல்லை.

ஒரு நாள் மதியம் நான் வெளிய போன போது, அத்தை என்னை வீட்டுக்கு வர சொன்னாங்க.

நான் தயங்கி நின்னேன்.

உன்னை முழுங்க மாட்டோம்டா வா என்று சொன்னாங்க. நான் தடுமாறி தடுமாறி அவங்க வீட்டுக்கு போனேன்.

விக்ரம் வாப்பா ஏன் இப்படி பயப்படுற….

வீட்டு பரண்ல சாமான் இருக்கு அதை கொஞ்சம் எடுத்து குடுப்பா.

சரி அத்தை…

நான் முதன்முதலா அத்தை வீட்டுக்கு உள்ளே போனேன். பழைய வீடு போலவே இருந்தது. ரெண்டு மரத்தில செய்ஞ்சா சேர் இருந்தது.

அதை எடுத்து குடுத்து அத்தை என்னை மேல ஏறி சாமான் எடுக்க சொன்னாங்க.

நான் வீட்டை இரு நோட்டம் விட்டேன், உள்ளே அவங்க பசங்க யாரும் இல்லை.

நான் டிரௌசர், சர்ட் போட்டு இருந்தேன். சேர் மேல ஏறி எக்கி எக்கி மேல இருந்த பித்தளை குண்டான எடுக்க முயற்சி பண்ணேன். அது என்னோட கையில இருந்து நழுவி நழுவி போயிட்டே இருந்தது. அப்போ தான் கீழே குனிஞ்சு பார்த்தேன், அத்தை புடைவையின் முந்தானை முழுசா விலகி அவங்க மார்பு பிளவு முழு ஆழமா ரொம்ப டீப்பா தெரிஞ்சுது.

நான் மேல பொருளை எடுக்கிறதை விட்டு, கீழே அத்தையின் மார்பையே பார்த்துகிட்டு இருந்தேன். என்னோட சுன்னி முதன்முதலா முழு நீளம் எடுத்து என்னோட ட்ரொவுசருக்குளே கூடாரம் அடிச்சது.

கீழே இருந்து மேல பார்த்த அத்தைக்கு என்னோட டிரௌசர் தூக்கி இருக்கிறது பார்த்து கொளுக்கென்று சிரித்தாள்.

எனக்கு என்ன செய்வது என்று தெரிய வில்லை. உடனே தாவி அந்த பித்தளை குண்டான எடுத்து கீழே இறங்கினேன். வெடுக்கென்று வெளிய கிளம்ப நினைச்சேன்.

இரு விக்ரம் பாயசம் பண்ணி இருக்கேன், கொஞ்சம் சாப்பிட்டு போ.

வேண்டாம் அத்தை, அம்மாவுக்கு தெரிஞ்ச திட்டுவாங்க.

அம்மாவுக்கு ஒன்னும் தெரியாது..கொஞ்சமா சாப்பிட்டு போ.

சின்ன தம்பலர்ல பாயசம் கொடுத்த…அப்படியே கீழே உட்கார்ந்தாள்.

நான் பாயசம் குடிச்சிகிட்டே அத்தையை பார்த்தேன்.

கடமைக்கு அவளோடு மேல் முந்தானை ஒரு மூலையில இருந்தது. ரெண்டு மாம்பழமும் கூர்மையை ஜாக்கெட்டை கிழிச்சிகிட்டு வந்து விடுவது போல சீறிக்கொண்டு இருந்தது.

“அத்தை” இந்த கதையை இங்கிருந்து கொண்டு போவாங்க.

சமையல் சூப்பர்வைசர் வேலை போனதிலிருந்து சரியான வருமானம் இல்லை. அதுனால பசங்களுக்கு மூணு வேலை ஒழுங்கா சாப்பாடு போடா முடியலை.

அண்ணா கிட்ட போயி கேட்கலாம்னு பார்த்தா…வீட்டு வாசற்படி ஏறதேன்னு சொல்லிட்டாரு.

எல்லாம் இந்த பாழாப்போன உடம்பு தினவு எடுத்துப்போய் பண்ண வேலை இப்படி ஒழுங்கா பார்த்துகிட்டு இருக்கிற வேலை போகிற மாதிரி ஆகிடுச்சு.

என்ன பண்ண, வயது பசியை கூட பார்த்துக்கலாம்…ஆனா உடம்பு பசியை பொறுத்துக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம். எப்போவெல்லாம் புண்டை அரிக்குதோ கிடைக்கிற சுன்னிய உள்ளே விட்டு பசியை போக்கிக்குவேன்.

அந்த முட்டை சப்ளை பண்ணுற ஆளையும் அப்படி தான் என்னை போட விட்டேன். அந்த “கசமாலம்” இதை போயி பல பேருக்கு தம்பட்டம் அடிச்சு, அது அன்னன் காதுக்கு போயி, இப்போ வேலையும் போயிடிச்சு.

குடும்பத்தை நடத்தணும்னா ரெண்டு வழி தான் இருக்கு.

ஒன்னு..இதே ஊர்ல ஏதாவது செய்ஞ்சு பிழைக்கணும். அண்ணன் குடும்பம் பக்கத்துல இருக்கணும் அப்போ தான் பசங்களுக்கு படிப்பு அப்புறம் பாதுகாப்பு.

ரெண்டு..இந்த ஊர்ல இருந்து வெளிய போயி வேற ஊர்ல குடும்பம் வச்சு ஏதாவது வேலை செய்யணும்.

நான், இதே ஊர்ல இருந்து பிழைக்கிறதுன்னு முடிவு பண்ணேன். ஊர் பண்ணையாரோட அரிசி மில்ல வேலை செய்ய கேட்டேன், அவரும் ஒத்துக்கிட்டாரு. எல்லாம் கேக்குற விதத்துல கேட்டா கிடைக்கிறது தானா கிடைக்கும். ஆண்டவன் படைச்ச இந்த உடம்புக்கு இன்னமும் “மவுசு” அப்புறம் ஒரு “விலை” இருக்கத்தான் செய்யுது.

எங்க அண்ணன் பையன் “விக்ரம்” அவங்க குடும்பத்தோட ஒரே வாரிசு. இவனை எப்படியாவது என் பக்கம் இழுத்திட்டா. வேலை சுலபம் ஆகிடும், அப்புறம் கீர்த்தனாவை அண்ணன் குடும்பத்திற்கு “மருமகள்” ஆக்கிடலாம்.

இது ரொம்ப பெரிய பிளான்.

கொஞ்சம் கொஞ்சமா தான் மெதுவா காயை நகர்த்தனும். தண்ணியோட ஆழத்தை பார்க்க நான் போட்ட முதல் பிளான் தான் இந்த பித்தளை குண்டான் பரண்ல இருந்து எடுக்கிற வேலை. என்னோட வேலையை விக்ரம் சுலபம் ஆக்கிட்டான். என் உடம்பை பார்த்து அவன் ட்ரொவுசருக்குள்ளே வெண்டைக்கா சுன்னி முழுசா வெடைச்சிகிட்டு இருக்கு.