நான் ஜகநாதன் எனும் ஜக்கி. எனக்கு இப்போது 45 வயது. பெங்களூரில் பிரபல கேட் வே ஹோட்டலில் மேனேஜராக இருக்கிறேன். ஹோட்டல் மேனேஜ்மென்ட் படித்து சிறந்த மாணவர்களில் ஒருவராக நான் வந்ததிலிருந்து எனக்கு தனியே ஹோட்டல் வைக்க வேண்டும் என்ற ஆசையுண்டு. ஆனால் கள யதார்த்தம் உட்சபட்ச பணத்தை எதிர்பார்த்திருந்தது.
நான் பார்ப்பதற்கு பழைய நடிகர் அர்ஜூன் போல இருப்பேன். கட்டுமஸ்தான உடலை மெயின்டெயின் செய்து வந்தேன். என்னுடைய தொழிலுக்கு என் உடலும் பிரதானம். மேனஜருக்கு கட்டுடல் எதற்கு என நினைக்கின்றீர்களா..? படியுங்கள் உங்களுக்கு புரியும். எங்கள் ஹோட்டலிலேயே ஜிம் வசதி, ஸ்பா வசதி என எல்லாம் இருந்தது. அதனை முறையாக பயன்படுத்திக் கொண்டேன்.
நெடுநாள் கழித்து என்னுடைய தங்கை குடும்பமே பெங்களூர் வந்தது. என் ஆசை தங்கை ரேவதி. அவள் கணவர் சங்கர். அவர்களின் இரு குழந்தைகள். சங்கர் தனியார் வங்கியில் கேசியராக பணி செய்து வந்தார். ரேவதி பிஎஸ்சி வரை படித்திருந்தாலும் ஹவுஸ் ஓய்ப்பாகவே காலம் தள்ளிவிட்டாள்.
நான் அவர்களுடன் வகையாக நேரத்தினை செலவிட்டுக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு வாரமாவது அவர்களுடன் இருந்து பெங்களூரை சுற்றி காண்பிக்க வேண்டும். அவர்கள் வந்த முதல்நாள் அலுப்பின் காரணமாக உறக்கம், பொருட்களை எடுத்து வைத்தல் என்பதிலையே போனது.
இரண்டாம் நாள் விடியற் காலையிலேயே அவர்களை எழுப்பிவிட்டு கிளம்ப சொன்னேன். நால்வரையும் இன்னோவாவில் கூட்டிக் கொண்டு கே.ஆர் மார்க்கெட்டிற்கு சென்றேன். நம்மூர் கோயம்பேடு மார்க்கெட் போல.. கே.ஆர் மார்க்கெட். கீழ் தளத்தில் பூக்கள், பழங்கள், காய்கள் கிடைக்கும். சரியாக 5.30 – 6.30 மணிக்கு பூ வாங்குவோரைப் போல நிறைய புகைப்படக்காரர்களும் இருப்பார்கள். விதவிதமான வடிவங்களில், விதவிதமான வடிவங்களில் கிடைக்கும் பூக்களை புகைப்படம் எடுத்து தள்ளுவார்கள்.
கே.ஆர் மார்க்கெட்டின் மேல் தளத்தில் பேரிச்சை போன்ற டிரை புரூட்டும், மிசின்கள், எலக்ட்ரிக் சாதனங்கள் எல்லாம் கிடைக்கும். நாங்கள் பூக்கள் விற்கும் பகுதியில் மட்டும் சுற்றினோம். ரேவதியும், அவள் வீட்டுக்காரரும் பூக்களை அதிகம் ரசிக்கவில்லை. ரசித்து கொண்டாடியதெல்லாம் ரேவதியின் மகள்கள் கே.ஆர் மார்க்கெட்டை முடித்து ஏழு மணிக்கெல்லாம் வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.
சூடாக எல்லோருக்கும் டி வைத்து கொண்டுவந்தாள் ரேவதி.
“உன் கைபக்குவம் அப்படியே அம்மா மாதிரி..” என பாராட்டினேன். மகிழ்ந்தாள். அதற்குள் ஹோட்டலில் இருந்து செல்வநாயகம் அழைத்தான்.
“ஹலோ.. ”
“ஹலோ ஜக்கி சார், இங்க ஒரு இஸ்யூ..”
“சொல்லு செல்வா..”
“கெஸ்ட் தங்கியிருக்கிற ரூம்.. டைனிங் செக்சன் கம்பியூட்டரில் டிஸ்பிளே ஆகல..”
“கேஓடி போடனுமா?”
“ஆமாம் சார்..”
“ஒன்னு பண்ணு.. ஸ்பெசல் ஆபர் மெனுவுல கேஓடி போட்டு மேல ரூம் நம்பரை போடு. ஆபர் பர்சென்டேஜை ஜீரோ பண்ணு”
“சரி சார்”
“ரூம் நம்பர் என்ன?”
“236 சார்”
“செக்கென்ட் அக்கௌன்டா?”
“ஆமா சார்..”
“வேலையை முடிச்சிட்டு கால் பண்ணு”
“ஓகே சார்..”
எங்கள் ஹோட்டலில் சின்னதாக ஒரு பிரட்சனை என போன் வந்தது. இப்போதைக்கு அந்த பிரட்சனைக்கு தீர்வு சொல்லியிருந்தாலும்.. அது தற்காலிகமானது. நிரந்தர தீர்வை தந்திட வேண்டும்.
அதற்காக ஹோட்டலுக்கு கிளம்பினேன்.
“அம்மா.. ரேவதி.. மாப்பிள்ளை எங்கம்மா?”
“குளிச்சுட்டு வர போயிருக்காருன்னா”
“சரிம்மா.. ஹோட்டலில் இருந்து கால் வந்துச்சு. சின்ன இஸ்யூ. சால்வ் பண்ணிட்டு வந்திடறேன். மாப்பிளைக்கிட்ட சொல்லிடு”
நான் ஹோட்டலுக்கு கிளம்பிய போது… என்னுடைய தங்கையின் மூத்த மகள்.. “ஹாய் அன்கிள்.. நானும் வரட்டுமா” என்றாள்.
“சரி.. வா நிம்மி..” என்றேன்.
“ஹய்யா.. ” என துள்ளி குதித்து ஓடினாள்.
அவள் பெயர் நிர்மலா. நான் நிம்மி எனக் கூப்பிடுவேன். என் தங்கை ரேவதியைப் போல செக்க சிவந்த உடம்பு அவளுக்கு. ரேவதியின் பழைய முகசாயல் இருந்தாலும், உடலமைப்பில் வேறுமாதிரியாக இருந்தாள்.
சில வினாடிகளில் நிம்மி வந்தாள். பெங்களூர்தானே என்று தாரளமாக உடையணிந்திருந்தாள். தளதளக்கும் அவள் மார்பை தாங்காத ஒரு டீசர்டும், அந்த டீசர்டினை மூடிக்கொள்ள ஒரு கருப்பு துணியும் போட்டிருந்தாள். அது நம்மூர் பெண்களின் ஜாக்கெட் போன்ற அளவுடன் இருந்தது.
சரி மார்பை மறைக்கத்தான் போட்டிருக்கிறாளா.. என்றாள் அதுவும் இல்லை. அவள் கொழுத்த மார்புகள் டீசர்டில் புடைத்திருக்க.. இது அக்குளோடு நின்றுவிட்டது. இடுப்பில் ஒரு ஜீன் பாவடையைப் போட்டு. பெரிய பக்கில் வைத்த பெல்டை போட்டிருந்தாள். பக்கிலில் யூஎஸ் டாலர் பொறித்திருந்தது. அதனை சுழற்றினாள் சுற்றி நிற்கும் வகையில் இருந்தது. இதுதான் இப்போதைய பேசன் போலிருக்கு.
என்னுடைய சான்ரோ காரில் நானும் அவளும் பின்னால் அமர்ந்து கொள்ள, டிரைவர் வண்டியை ஓட்டினான். எங்கள் ஹோட்டல் ஒரு 4 ஸ்டார் ஹோட்டல்,. அதன் வெளியழகைப் பார்த்துமே என் நிம்மி வாயைப் பிளந்தாள்.
என்னுடைய தங்கை மகளுக்கு அதன் பிரம்மாண்டம் புதியதாக இருந்தது. நானும் அவளும் ஹோட்டல் வாசலில் இறங்கினோம். கண்ணாடி கதவை திறந்து விட்டு ராஜ அலங்காரத்தில் இருபக்கமும் வணக்கம் வைத்தார்கள். வெல்கம் டிரிங்கை வைத்துக் கொண்டு சியாமளா நின்றாள். வேணாம் என தலையை ஆட்டிக் கொண்டு உள்ளே சென்றேன். டிரைவர் நேராக பார்க்கிங் பகுதிக்கு சென்றுவிடுவார். ரிசப்சனில் எனக்கான மரியாதையை தந்தார்கள். எல்லோரும் எழுந்து “குட் மார்னிங் சார்” என்றார்கள்.
“எவ்வளவு வேக்கன்சி” என்றேன் சம்பரதாயத்திற்கு.. ராஜா கணினியில் பார்த்து 145 சார் என்றான்.
“ஓகே..” என விலகினேன்.
ரிசப்சனிஸ்ட் ரூபினி “யார் சார் இந்தப் பொண்ணு?” எனக் கேட்டாள்.
“மை சிஸ்டர்ஸ் டாட்டர்” என்றேன்.
“அழகா இருக்கா சார்..”
“உன்னைவிடவா?” என கண்ணடித்தேன். அவள் வெட்கப்பட்டாள்.
மூன்றாவது தளத்திற்கு நிம்மியை கூட்டி வந்தேன். அங்கு எனக்கென ஒதுக்கப்பட்ட லக்சரி அறை இருந்தது.
அது பிரபலங்கள் தங்குவதற்காக உருவாக்கப்பட்ட அறை. இது போன்று ஆறு அறைகள் ஹோட்டலில் உள்ளன. கணக்கற்ற பணத்தை அந்த அறைக்கு வாரி இறைத்திருப்பார்கள். ஹைகிளாஸ் மேயின்டெனஸ் இருக்கும். உள்ளே நுழைந்ததும் சின்ன ஹால். அதில் எல்சிடி டீவியும், ஹோம் தியேட்டரும். அதைப் பார்க்க சோபாவும், விருந்தினர்களுக்காக சில சேர்களும் இருக்கும். அதையொட்டி சின்னதாய் ஒரு கிச்சன். மார்டன் கிச்சன்.
சில பிரபலங்கள் தங்களுக்கு வேண்டியதை தாங்களே செய்து கொள்ள வேண்டும் என நினைப்பார்கள் அதற்காக. அத்துடன் ஒரு பெரிய பெட்ரூம். அங்கு டிரசிங் டேபில், படிக்க வசதியாக ஒரு டேபில் சேர். படம் பார்க்க செமையான ஹைச்டீ டீவி என இருக்கும். படுக்கையை ஒட்டி குட்டி பார் பிரிஜ். சுருக்கமாக ஒரு சின்ன வீடு போல இருக்கும். அங்கு மேனேஜர் குடும்பத்துடன் தங்கிக் கொள்ள அனுமதியுண்டு. நான் சொந்த வீட்டை விட்டு எதற்காக இங்கெல்லாம் தங்க வேண்டும் என அதை செய்யவில்லை. இங்கு அடிக்கும் கூத்துகள் வீட்டிற்கு தெரியாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதும் பிரதானம்.
“வாவ் அன்கில். இட்ஸ் பென்டாஸ்டிக். நான் கொஞ்சம் கூட இதை எதிர் பார்க்ல..” என்று செல்பி எடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் டீவி, எமர்ஜென்சி காலிங் போன்ற சில விசயங்களை விளக்கம் சொல்லிவிட்டு லிப்டில் ஏறினேன்.
“செல்வா எங்க இருக்க?”
“பேக் ஆபிசுல சார்”
“வெரிகுட் நான் வந்துட்டே இருக்கேன்”
“சரி சார்”. கீழிருக்கும் பேக் ஆபிசுக்கு சென்றேன்.
“ஹாய் செல்வா..”
“ஹாய் சார்..”
“என்னதான் பிரட்சனை”
“சாப்ட்வேர் புது அப்டேட் பண்ணுல இருந்துதான் இந்த பிராபலம் சார்”
“நேத்து ஒர்க் ஆச்சா”
“ஒர்க் ஆச்சு சார்.”
“சரி.. நான் அவுனுங்க பார்த்துக்கிறேன்.”
“சரி சார்”.
“செல்வா.. சிசிடிவியை யாரு செக் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கா?”
“பூங்கொடி சார்”
“சரி.. நீங்க லாண்டரியையும், பென்டிங் பில்லையும் பார்த்துட்டு வாங்க.. நான் சிசிடிவை பார்க்கிறேன்”
“சரி சார்..” என்ன செல்வா நகர.. நான் சிசிடிவை செக்கிங் அறைக்கு சென்றேன்.
அங்கும் செல்லும் வழியிலேயை டெக் சாப்ட்வேர் நிறுவனத்திற்கு கால் செய்து வறுத்தெடுத்தேன். கவர்மெண்ட் ஊழியர்கள் போல சுளையாக மாத மாதம் பணம் வாங்குகிறார்கள். ஆனால் சரியான வேலை நடப்பதில்லை. இப்போது சாப்ட்வேரை அப்டேட் பேட்சை போட்டு சரி செய்தார்கள். ஒரு அரை மணி நேரத்தில் என்னுடைய வேலை முடிந்தது.
நான் என் தங்கை மகளை கூட்டிக் கொண்டு இந்த ஹோட்டலை சுற்றிக் காட்ட வேண்டும் என்று ஹோட்டல் ரூமிற்கு சென்றேன். இங்கு சுற்றி பார்க்க எண்ணற்ற இடங்கள் உண்டு.
என் மாஸ்டர் கீயை வைத்து டோரை திறந்து ஹாலில் பார்த்தேன். அவள் இல்லை. அடுத்து பெட்ரூமுக்கு சென்றேன். பெட்டில் அவள் இல்லை. ஒரு வித பதற்றத்துடன் நான் பெட்வரை சென்று திரும்பும் போது.. பாத்ரூமில் இருக்கும் டப்பில் குளித்துக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. வெள்ளை நிற டப்பில் கால்கள், கைகள் எல்லாவற்றையும் மேலே போட்டுக் கொண்டு தவளை போல தண்ணிக்குள் படுத்திருந்தாள். நான் சிரித்துவிட்டேன். இன்னும் விளையாட்டு பிள்ளையிக இருக்கிறாளே.. வெதுவெதுப்பான நீர் அவள் உடலில் பாய்ந்து கொண்டிருந்தது.
நான் ஆசுவாசமாக எனது மேல் கோர்டை கலட்டி சேரில் மாட்டிவிட்டு, ஒரு கிங் சிகரெட்டைப் பற்ற வைத்துக் கொண்டு பெட்டில் சரிந்தேன். என்னுடைய மனது பக்கவாட்டிலிருந்த பாத்ரூமையே பார்க்கும்படி சொல்லிக் கொண்டிருந்தது. அது லக்சரி ரூம் என்பதால் பெரும்பாலும் கப்புளாக வந்து தங்குவார்கள். ஒருவர் குளிப்பதை படுக்கையில் படுத்துக் கொண்டே பார்க்க இயலும் வகையில் அந்த பெட்டிற்கும் குளியல் அறைக்கும் இடையே பெரிய கண்ணாடி மட்டுமே இருக்கும். எவ்வித திரையும் இருக்காது.
குடும்பமாக தங்கும் போது திரை வேண்டுமானால் கேட்டு போட்டுக் கொள்ளலாம். ஆனால் நான் ஒரே ஆள் என்பதால் இதெல்லாம் செய்யவில்லை. அத்துடன் புதியதாக வரும் ரிசப்சன் பொண்ணுகளையெல்லாம் தேர்ந்தெடுக்கும் போது அவர்களை இந்த அறையில் குளிக்கச் சொல்லிவிட்டு அவர்களின் அழகை பெட்டில் படுத்துக் கொண்டு பார்த்திருக்கிறேன். சில அழகான பெண்களை இந்த அறையில் ஓத்து தள்ளியிருக்கிறேன். ஆனால் இதை நான் எதிர்ப்பார்க்கவே இல்லை.
நான் கட்டிலில் இருப்பதை கண்டு நிம்மி அதிர்ந்தாள். வெளியே தெரிந்த கைகால்களை உள்ளே இழுத்துக்கொண்டாள். ஆனாலும் நான் பார்க்கிறேன் என்பதற்காக ஹாய் என ஒரு கையை மேலே தூக்கி ஆட்டினாள். நானும் பதிலுக்கு கையை ஆட்டினேன். என்ன இருந்தாலும் அவள் என் தங்கை மகள் என்று உள்ளம் சொல்லிற்று. நான் பெட்டிலிருந்து டீவியை ஆன் செய்தேன்.
ஒரு இசைச் சேனல் பாடல்களை ஒளிபரப்பு செய்து கொண்டிருந்தது. அதைக் கேட்டுக் கொண்டே. மினி பாரில் இருந்த ஒரு ஒயினை கண்ணாடி டம்ளாரில் ஊற்றிக்கொண்டு வெளியே செல்லலாம் என்று கிளம்பிய போது..
நிம்மி நிர்வாணமாக டப்பிலிருந்து எழுந்து என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே கண்ணாடி இருக்கும் பகுதிக்கு ஓடிவந்தாள்.
அவளுடைய முலைகள் மேலும் கீழும் லேசாக குழுங்கின. ஒரு அடர்வான காடு போல அவள் புண்டை முடிகள் இருந்தன. அதில் புண்டையே தெரியவில்லை. அந்தளவிற்கு முடிகள் மூடியிருந்தது. எனக்கு கனவு போல இருந்தது. தங்கை மகள் நிர்வாணமாக ஓடி வந்தாள். அவள் நினைத்திருந்தால் கையை குறுக்கே வைத்து முலைகளை மறைத்திருக்கலாம். கீழே புண்டையை மறைத்திருக்கலாம். ஆனால் எந்த மறைப்பும் இல்லாமல் அவள் ஓடி வந்தது எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
அவள் கண்ணாடி அருகே வந்து கண்ணாடியை இரண்டு தட்டு தட்டி டவள் என செய்கை காண்பித்தாள். அடடே… நான் இரண்டு நாள் லீவு என்றதும் என் பாத்ரூமிக்கு டவள், பாத்ரூம் கிட் எல்லாம் போடாமல் விட்டுவிட்டார்கள் போல என நினைத்துக் கொண்டேன்.
தங்கை மகள் தங்க மகள் – பாகம் 2