தனது சுண்ணியின் ஆக்கிரோஷத்தில் உறவுமுறைகள் பற்றிய சிந்தனைகளே சற்றும் இல்லாமல், ஓழ்ப்பது மாத்திரமே அவனால் செய்ய முடிந்திருந்தது போல, தனது காமவெறிக்கு இரையாகிக் கொண்டிருந்த அம்மாவின் உரத்த முனகல்களில் உசுப்பேறியவனாக, அவன் இயந்திரம் போல ஜெயலட்சுமியின் உடலின் மீது இயங்கிக்கொண்டிருந்தான். அவனது சுண்ணி இரும்புத்தடியைப் போல இறுகியிருக்க, அம்மாவின் புழைக்குள்ளேயிருந்த வெப்பத்தில் உருகி விடுமோ என்று அஞ்சுமளவுக்கு, இருவரது உடல்களிலிருந்தும் உகுத்துக்கொண்டிருந்த உஷ்ணத்தில் திளைத்தபடி, அவளது புழைக்குள்ளே தனது சுண்ணியை சம்மட்டி போல அடித்து இறக்கி விட்டுக்கொண்டிருந்தான். அவளது புழையின் தசைகள் அவனது சுண்ணியை இறுக்கி, கறந்து கொண்டிருக்க, அவளது உப்பிய சுளைகள் அதைக் கவ்விப் பிடித்திருந்தன. கொதிப்பும் ஈரமும் கலந்திருந்த அவளது புழை தந்த உணர்ச்சிப்பெருக்குகள் அவனது உடம்பு முழுக்க உத்வேகத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்க, அவனது கொட்டைகளின் இறுக்கம் அவனுக்கு ஏற்படவிருந்த அற்புதமான எழுச்சியின் உச்சத்துக்குக் கட்டியம் கூறத் தொடங்கியது.
ஜெயலட்சுமியின் முதுகு, அவளுக்கு வலியேற்படுமளவுக்கு வளைந்து கொள்ள, அவளது முலைகள் கண்ணனின் முகத்தின் மீது மோதின. அவளது முலைமுழுக்கப் படர்ந்திருந்த வியர்வையை நக்கியவன், அவளது கடினமான காம்புகளில் ஒன்றை, கண நேரத்துக்குத் தனது உதடுகளால் கவ்விக் கடித்தான். அவனது இடுப்பின் வேகத்தில் அவளது முலைகள் குலுங்கி அவனது வாயிலிருந்து வழுகி வெளியேறின. இரண்டு முலைகளுக்கும் இடைப்பட்ட பள்ளத்தில் கண்ணனின் தலை புதிந்து கொண்டது. அவளது இதயத்துடிப்பு அவனது காதுகளில் எதிரொலித்து, அதற்குப் பக்க வாத்தியம் வாசிப்பது போல, அவனது இதயமும் சேர்ந்து துடித்தது. அவனது வேகம் தடைப்படவோ, குறையவோ இல்லை. “என்னை உருக்கி விட்டுருடா கண்ணா! அம்மாவையே போட்டுத் தள்ளற பாவி! என்னை உருக விடுரா,” அவள் இன்பத்தின் சிகரத்தை அடைந்தவளாக, அலறினாள். அவனது உடலுக்குக் கீழே அவளது உடல் துடிதுடித்தது.
அவளது இறுகிய முட்டிகள் அவனது தோள்களைக் குத்தி விட்டன. அவளது முழங்கால்களில் ஏற்பட்ட அதிர்வுகள் அவனது குண்டியின் கோளங்களின் மிது விழுந்தன. அவளது புழை அவனது சுண்ணியை விட்டு விட முடியாது என்பது போல கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டது. அவளது நாடி நரம்புகளெங்கும் அந்த அலாதியான சுகமான வேதனை படரத் தொடங்கியது. தலையைப் பின்னுக்குத் தள்ளியவள், நடுங்கும் குரலில், நெஞ்சே வெடித்து விட்டாற்போல ஒரு நீண்ட ஓலத்தை வெளிப்படுத்தினாள். உடலில் எலும்புகளேயில்லாத சதைப்பிண்டத்தைப் போல அவள் கண்ணனின் உடலுக்குக் கீழே நசுங்கிப்போய்த் தளர்ந்து சுருண்டாள். இறுகுவதற்கு எத்தனித்த அவளது புழையின் உதடுகளைக் கடந்து வெளிப்பட்ட புதுவெள்ளம் மகனின் மாமிசத்தண்டையும், அவனது மன்மதப்பந்துகளையும் மஞ்சள் நீராட்டியது. அவளது மூச்சு இழுபட்டு, தடைபட்டு, விடுபட்டு வெளியேறியது. “என் தங்கமே! என் செல்லமே!!” கொழுந்து விட்டெரியும் கொடுந்தீயைப் போன்ற பெருங்காமத்தில் சிக்குண்டிருந்த கண்ணனுக்குக் காரண காரியங்களைப் பற்றிய கவலையற்றுப் போயிருந்தது. அவனது அம்மாவின் அழகுடல் அவனை ஒரு அரக்கனாகவும், அவளுக்கு ஒரு செல்லப்பிராணியையும் உருவாக்கியிருந்தது.
அப்போது அவனுக்குத் தேவைப்பட்டதெல்லாம் ஒன்றே ஒன்று தான்; அடக்க மாட்டாமல் ஊறியபடி, வெடித்து சிதறக் காத்திருந்த விந்துவெள்ளத்தை வெளியேற்றி அவளது புழைக்குள்ளே புதுநீர் பாய்ச்சுவது மட்டும் தான். எனவே அவன் தொடர்ந்து தனது சுண்ணியை அவளுக்குள்ளே செலுத்தி செலுத்தி, அவளது புழையின் உதடுகளைப் பிளந்தபடியே அவளை இடைவிடாது இம்சித்துக்கொண்டேயிருந்தான். அவளது உதடுகளில், அவளது தாடையில், அவளது முலைகளில் என்று எங்கெங்கு அவனது வாய்க்கு எட்டியதோ அங்கெல்லாம் அவளை முத்தமிட்டு உப்புக்கரித்த அவளது வியர்வையின் ருசியில் லயித்துக்கொண்டிருந்தான். “அம்மா! ஹோ..அம்மா!! ஆஹ்!! அம்மா!! ஹூம்ம்..அம்மா!!” அவனது உடலை அவனை ஆட்கொண்டிருந்த காமப்பிசாசு இயக்கிக்கொண்டிருக்க, கண்ணன் தனது குழந்தைப்பருவத்துக்கே திரும்பிப்போகிறவனைப் போல அவளை ஆசையோடும் ஆதுரத்தோடும் அழைத்தபடியிருந்தான். மெதுவாக, ஜெயலட்சுமி ஆசுவாசமடையத் தொடங்கினாள். ஒரு அயர்ச்சி தரும் இன்பப்பெருக்கின் பின்விளைவுகளிலிருந்து மெல்ல மெல்ல மீண்டவாறே மகனின் குத்துக்கள் கொடுத்துக்கொண்டிருந்த குதூகலத்தில் லயித்தவாறே அவள் அவனது இன்பத்தின் கூவல்களைக் கேட்டபடி அவனது அசைவுகளுக்கேற்ப அசைந்து கொடுக்கத் தொடங்கினாள். உருளத் தொடங்கியிருந்த அவளது விழிகளிலிருந்து உணர்ச்சிப்பெருக்கால் கண்ணீர்த் துளிகள் கரகரவென்று பெருகின. அவள் அனுபவித்துக்கொண்டிருந்த அந்த சுகம் அவ்வளவு இனிமையாக இருக்கும் என்று அவள் கனவு கூடக் கண்டிருக்க மாட்டாள். மகனின் இச்சைக்கு முன் மண்டியிடுவதில் இவ்வளவு மகிழ்ச்சியா? அவளது புத்தி பேதலித்தது. குலுங்கிக் கொண்டிருந்த தனது இரண்டு முலைகளுக்கும் நடுவே அவள் குனிந்து நோக்கியபோது, மகனின் ராட்சத சுண்ணி தனது உறுப்பை, அவன் கூறியிருந்தது போலவே ‘உண்டு இல்லை’ என்று பண்ணிக்கொண்டிருப்பதைக் கண்டு புளகாங்கிதம் அடைந்தாள். கற்பனை கூட செய்து பார்த்திராத ஒரு அற்புதமான இன்பப்பெருக்கிலிருந்து தான் மீண்டு கொண்டிருப்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.
“இன்னிக்கு எனக்கு வந்திருக்கிற மாதிரி என்னிக்குமே வந்ததில்லேடா! அம்மாவையே அசத்திட்டியேடா என் செல்லம்!” என்று அவள் மூச்சிரைக்க இரைக்க முணுமுணுத்தாள். அவளால் உண்மையிலேயே நம்ப முடியவில்லை. கண்ணன், அவனது அப்பாவை எல்லா விதங்களிலும் மிஞ்சியிருந்தான். கண்ணனோ தலையசைத்தபடி, முக்கினான். அவன் மனதில் என்ன சிந்தனை ஓடிக்கொண்டிருந்தது என்று அவளுக்குப் புரியவில்லை. அவனது முகத்தில் உணர்ச்சிகள் கட்டுப்படுத்தப்பட்டிருப்பது போன்ற ஒரு அசாதாரணமான இன்பமும் இறுக்கமும் தோன்றியிருந்தன. “இன்னொரு தடவை பண்ணு!” என்றாள் ஜெயலட்சுமி. அவனது உழைப்பு இரட்டிப்பானது. அவள் இன்பத்தில் திளைத்தபடி கூச்சலிட்டாள். அவளுக்கு மிகவும் பழக்கப்பட்ட அந்த இன்பத்தின் எரிச்சலும், உறுத்தலும் அவளது புழைக்குள்ளே புலப்படத் தொடங்கின. அவனது ஒவ்வொரு குத்தும் கொடுத்துக்கொண்டிருந்த அதிர்வில் அவளது ஒவ்வோர் நரம்பும் துடிதுடித்துக்கொண்டிருந்தது. அவளது உடலை அவளுக்கேற்பட்டுக்கொண்டிருந்த இன்ப அலைகள் அடித்துக்கொண்டு போய் விடும் போலிருந்தது. முலைகள் குதிக்க, முதுகு வளைய, குண்டி விரிந்து சுருங்க, தொடைகள் இறுக, ஜெயலட்சுமி மீண்டும் சிகரத்தை எட்டினாள். மூளைக்குள்ளே மின்னல் வெட்டுவது போலிருந்தது. விடைத்திருந்த அவளது காம்புகளின் மீது காற்று வீசியபோது கூட கடுக்க வைப்பது போலிருந்தது. “என் கண்ணே! என்னென்னமோ பண்ணறேடா என் ராஜா!” மகனின் தலையை இழுத்து, அவனுக்கு அவள் ஒரு அழுத்தமான முத்தம் பதித்தாள். ஆனால் அவன் குத்துவதை மட்டும் நிறுத்தவேயில்லை. அவனது உடலின் வலு, அவனது தாக்குப்பிடிக்கும் திறன், அவனது அசுரத்தனமான வேட்கை, எல்லாமே கற்பனைக்கும் எட்டாததாக இருந்தன. “என் செல்லமே! உன்னைப் போல ஒரு பிள்ளை பெறக் கொடுத்து வைச்சிருக்கணுண்டா!” ஜெயலட்சுமி முணுமுணுத்தாள்.அவளது உடலை இன்பத்தின் அலைகள் சுழற்றியடித்து ஆட்கொண்டன.
“எனக்குள்ளே எல்லாத்தையும் விட்டிரு! ஒரு சொட்டு விடாம, எல்லாத்தையும் அம்மாவுக்குள்ளே விட்டுரு! பண்ணுவியா?” “அம்மா…அம்மா…ஆனா..ஆனா……” தொடர்ந்து குத்துக்களை இறக்கிக்கொண்டிருந்த கண்ணன், அம்மாவின் கருவறையை நிரப்புவதைப் பற்றி மிதமாகக் கவலைப்படத் தொடங்கினான். ஆனால், மகன் எல்லாப் பாசாங்குகளையும் விட்டு விட்டு, அவளது விருப்பத்துக்கேற்ப நடந்து கொள்ள வேண்டுமென்று ஜெயலட்சுமி ஆசைப்பட்டாள். “எதுவும் பேசாதே! சொன்னபடி செய்! என் பிள்ளையோட தண்ணி எனக்குள்ளே வேணும் எனக்கு! உன் ஆளாலே உனக்கு என்னென்ன கொடுக்க முடியுமோ, அதையெல்லாம் நானும் கொடுக்கணும்.குழந்தை உட்பட!” அவள் நீண்ட பெருமூச்சோடு கூறினாள். “உனக்கும் அது வேணும் தானே? என்னைக் கர்ப்பமாக்கினேன்னா, உன் தீபாவுக்கு நீ செய்யப்போற உச்சகட்ட துரோகமா இருக்கும்.
சரி தானே? இதை விட அசிங்கமா ஒரு அம்மா ஒரு பிள்ளைக்காக என்ன பண்ண முடியும்? உன் பிள்ளையை நான் சுமக்கத் தயாராயிருக்கேன்! ஓஊஊ, டேய், உன்னோடது எனக்குள்ளே வீங்கிட்டிருக்குடா! என்னைக் கர்ப்பமாக்கணுமுன்னு நினைச்சேன்னா, உடனே பண்ணிடுடா! இப்போ, இந்த வினாடியிலே பண்ணுடா! ” “LOLDIT!” “சொல்லுடா! உன் கண்ணு முன்னாலே யாரு வயித்தைத் தள்ளிக்கிட்டு கர்ப்பவதியா நின்னா உனக்குப் பிடிக்கும்? யாரு, நானா அவளா?” “நீ தான் அம்மா! இது மட்டுமில்லே, இன்னும் உனக்கு நிறைய குழந்தைங்களை நான் கொடுக்கணும்!” உச்சத்தை எட்டியபடியே, கண்ணன் உறுமினான். அவனது கொட்டைகளிலிருந்து விந்து விர்ரென்று புறப்படத் தொடங்கியிருந்தது. “கண்ணா! உள்ளே விடுரா!” அடுத்தடுத்து, கண்ணன் ஜெயலட்சுமியின் புழையை நிரப்பி நிரப்பி அவளது கர்ப்பப்பையை முழுமையாக நிரப்பினான். இறுகிக்கொண்டிருந்த அவளது புழை அவனது ஒவ்வொரு துளியையும் வாங்கி வரவு வைத்துக்கொண்டது. இப்படியொரு சுகத்தை அவர்கள் இருவருமே இதற்கு முன்னர் அனுபவித்திருந்ததில்லை. இதை ருசி கண்டு விட்டபிறகு, நிறுத்துவதற்கில்லை என்பதும் இருவருக்குமே தெரிந்திருந்தது.
படபடப்பு சற்றே அடங்கியபிறகு, கண்ணன் தன்னைத் தானே உரக்கக் கேட்டான். “கடவுளே! நான் என்ன காரியம் பண்ணிட்டேன்?” “உங்கம்மாவைப் போட்டுத் தள்ளிட்டே!” எழுந்து உட்கார்ந்த ஜெயலட்சுமி மகனின் முகத்தைக் கைகளில் ஏந்தி முத்தமிட்டாள்.” இத்தோட இது நிக்கப் போறதில்லே! இனிமேல் இது அடிக்கடி நடக்கப்போகுது!” கண்ணன் அம்மாவின் கண்களைக் கூர்ந்து கவனித்தான். பிறகு, அவளது விம்மிக்கொண்டிருந்த முலைகளையும், விந்துவின் முத்துக்கள் ஒழுகிக்கொண்டிருந்த கூதியையும் வெறித்தான். அவளது வயிறு, தான் கொடுத்திருந்த விந்துவின் விளைவாக வீங்குவது போல அவன் கற்பனை செய்யத் தொடங்கியதும், அவனது சுண்ணி மீண்டும் விரைப்படைந்தது.அவனை அவள் ஒரு காமவெறி பிடித்த அரக்கனாகவே மற்றி விட்டிருந்தாள். “நான் என்ன பண்ணனும்?” அம்மா என்ன சொன்னாலும் கேட்கத் தயாராக இருக்கும் நல்ல பிள்ளையைப் போல அவன் கேட்டான். “அந்த சனியன் புடிச்ச தீபாவை நீ மறக்கணும்!” “சரி அம்மா!” “நீ எங்கேயும் போகப்போறதில்லே.இங்கேயே தான் இருப்பே!” “சரி அம்மா!” “நான் எப்போ கேட்டாலும் நீ என்னைப் போட்டுத் தள்ளணும்.” “சரி அம்மா” “எனக்கு உன்னோட குழந்தை வேணும்.” “சரி அம்மா.” “இந்தத் தடி இனிமேல் யாருக்கு சொந்தமானது?” “எங்கம்மாவுக்கு!.” “உன்னோட விரைங்கள்ளே ஊர்ற தண்ணி யாருக்கு?” “எங்கம்மாவுக்கு!” “நல்ல பையன்! இப்போ உன்னோட தடியிலே இருக்கிறதை வேஸ்ட் பண்ண வேண்டாம்!” என்று கூறியபடி, ஜெயலட்சுமி மகனின் சுண்ணியின் மீது ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டாள்.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& “என்னப்பா? இன்னும் கிளம்பலையா?” என்று குழப்பத்தோடு கேட்டார் கண்ணனின் அப்பா. “இல்லேப்பா! மனசை மாத்திக்கிட்டேன்! இனிமேல் இங்கேயே தான் இருப்பேன்!” “என்னாச்சு கண்ணா? உனக்கும் தீபாவுக்கும் நடுவிலே ஏதாவது பிரச்சினையா? ரெண்டு பேரும் சந்தோஷமாத் தானே இருந்தீங்க?” இப்போது ஜெயலட்சுமி இடைமறித்து, கண்ணனுக்காக, கணவருக்கு பதில் அளித்தாள். “அவன் இங்கே அதை விடவும் சந்தோஷமா இருக்கப் போறான்!”
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&